είμαι το φάντασμα αέναων πολέμων
αγνοούμενη μιάς πόλης δίχως σύνορα
απύθμενος ο λάκκος των γιγάντων
όπου στοιβάζω τα όνειρά μου τα ανήμερα
εισπράττω χαρά απ’ τα δεσμά μου
κήρυκες τα ορμέφυτά μου
θύμα αθόρυβου πολέμου
πότης ενός εύγευστου ανέμου
σπερμόσακοι γονιμοποιούν τα ωάριά μου
γίνονται ένα με την βροντή
και μόνο εγώ ακούω την κραυγή μου
εξαγνίζομαι με την βροχή
είμαι εδώ για να ερμηνεύω
να δίνω δίχως να παίρνω
να χαίρομαι μ’ όλ’ αυτά που γύρω μου μαζεύω
είμαι εδώ αλύτρωτες ψυχές να θωπεύω
ΓΥΝΑΙΚΑ
ΠΟΙΗΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου