μες το καθρέφτη έχει κρυφτεί
βλέπω τον όμορφο τον νιό τα κάλλη του θωρεί
βλέπω μοιραία θυγατέρα που θέλει να φτιαχτεί
παιδί έχει μέσα του φυλακιστεί
πέρα να ταξιδεύσει δεν μπορεί
αφήνεται, στην μπόρα έχει δοθεί
έξαψη λέει πως είναι η στιγμή
και στην σειρά ακολουθεί
γυρνώ μεσ’ τ’ άδειο σκηνικό
κοιτώ τον κόσμο στον σωρό
τα πάντα για να νοιώθουν ευχαριστημένοι
αφήνουν ίχνη, για μένα είναι ξένοι
συγγνώμη που δεν σε μπορώ
συγγνώμη τώρα σου ζητώ
συγγνώμη που σε προσπερνώ
υγιής, ευειδής, ευφυής
κι όμως επαίτης περιωπής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου