δούλοι μιάς νέας εποχής
αφήνονται στο κύμα
αντίσταση κατά της αρχής
σαν γίνονται το θύμα
δεν θέλουν το ύψος τους να δούν
παλεύουν νύχτα- μέρα
και μεταξύ τους θ’ αναμετρηθούν
στων εμπόρων την αρένα
τις νίκες δεν χαίρονται στιγμή
τρέχουν για να προλάβουν
κι ότι με κόπο έχει κερδισθεί
ευθύς το διαγράφουν
την αυτοδύναμη πυγμή
σε χρέος μεταλλάσσουν
δεσμά που έχουν επιλεγεί
τα όνειρα πατάσσουν
το αφεντικό σου ποτέ δεν θα δείς
ποτέ δεν θα ελευθερωθείς
μάχη χωρίς πεδίο βολής
τις χειροπέδες σου θ’ αποδεχθείς
Αμετροέπεια στην λογική
περνάμε δίχως ανατροπή
αντίδοτο η έπαρση
εκούσια η φυλακή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου